کرشمه

در سالهای گذشته اکثر روزنامه های ایران یک یا دو رنگ بودند و فقط در بعضی از جشن های بزرگ و ایام ویژه، صفحات تمام رنگی منتشر می شد. در آن روزها رنگ دوم غالبا قرمز بود که در آگهی ها به شعار یا تیتر یا کادر آگهی داده می شد و بیشتر عوامل بصری آگهی به رنگ سیاه ارائه می گشت به طوریکه در مجموع، ترکیب سیاهی ها و قرمزی ها مناسب و معقول باشد.

اکنون اکثر روزنامه ها تمام رنگی هستند ولی باید توجه داشت که جنس کاغذ و شرایط فنی تولید روزنامه به مرغوبیت مجلات رنگی نیست و در طراحی آگهی روزنامه ای هنگام انتخاب رنگ ها این موضوع را باید در نظر داشت.

از رنگ باید به موقع و صحیح استفاده کرد و رنگ باید با ویژگی کلی موضوع هماهنگ باشد؛ برای مثال بهتر است در تبلیغ اسباب بازی از رنگ های شاد و درخشان استفاده شود.  

توجه به تاثیرات روانی رنگ ها و ارتباط و همخوانی آنها با موضوع تبلیغ هنگام انتخاب رنگ غالب در یک آگهی بسیار مهم است. بعنوان مثال برای تبلیغ محصولات آرایشی بهداشتی مثل صابون قطعا استفاده از رنگ هایی با شدت رنگی زیاد مثل بنفش خالص یا قرمز تند در سطح پوشاننده و نسبتا وسیع در آگهی مربوطه تاثیر نامطلوب و ناموفقی به همراه دارد. انتخاب یک رنگ غالب مناسب در تبلیغ کالا می تواند باعث شود بیننده قبل از دیدن جزئیات تصویری کالا به طور دقیق یا تقریبی با کالا آشنا شود.

در آگهی های رنگی وقتی تصویر کالا یا بسته بندی آن در اندازه های نه چندان کوچک ارائه می شود رنگ کالا یا بسته بندی آن می تواند کلید انتخاب سایر رنگ ها باشد. یعنی بقیه رنگ ها مانند رنگ زمینه، رنگ شعار یا تیتر، رنگ نوشته های ریز، رنگ شکل های احتمالی استفاده شده در طرح به گونه ای انتخاب می شوند که با رنگ محصول که در اختیار طراح نیست، مجموعه مناسبی را به وجود آورند.

فراموش نکنیم که با استفاده از رنگ در یک آگهی، صرفا به دنبال ایجاد جذابیت بصری نیستیم چون در آن صورت می توان از رنگ تند و موثری بدون توجه به ماهیت تبلیغ استفاده کرد. گرچه این روش چشم خواننده یا بیننده را برای مدتی اندک مشغول می کند اما موفقیت تبلیغ و یا تعمق بیننده را تضمین نمی نماید. بیننده تبلیغ نباید احساس کند که فریب خورده است.